Εισαγωγή της απανθρακοποίησης στην εργοστασιακή παραγωγή σφυρηλάτησης

Σφυρηλάτηση εργοστασίων σφυρηλάτησης παραγωγής σε θέρμανση υψηλής θερμοκρασίας, άνθρακα επιφάνειας μετάλλων και αέριο κλιβάνου στο αέριο οξείδωσης και κάποια μείωση της χημικής αντίδρασης αερίου, μεθάνιο ή μονοξείδιο του άνθρακα, με αποτέλεσμα τη μείωση της περιεκτικότητας σε άνθρακα στην επιφάνεια του χάλυβα, αυτό το φαινόμενο ονομάζεται φαινόμενο απανθρακοποίησης.

Πρώτον, τα χαρακτηριστικά της απανθρακοποίησης

1. Λόγω της οξείδωσης του άνθρακα στο απανθρακωμένο στρώμα, η ποσότητα της επιφανειακής τσιμεντοποίησης (Fe3C) μειώνεται στη μεταλλογραφική δομή.

2. Η περιεκτικότητα του επιφανειακού στρώματος σε άνθρακα είναι σημαντικά χαμηλότερη από αυτή του εσωτερικού της χημικής σύνθεσης.

Δύο, οι παράγοντες που επηρεάζουν την απανθρακοποίηση των σφυρηλατήσεων

Είναι παρόμοιο με αυτό που κάναμε με την οξείδωση

1. Σύνθεση αερίου κλιβάνου: H2O(αέριο) με ισχυρή ικανότητα απανθρακοποίησης, ακολουθούμενο από CO2 και O2.

2. Θερμοκρασία θέρμανσης: όσο μεγαλύτερος είναι ο χρόνος θέρμανσης, τόσο πιο σοβαρή είναι η απανθρακοποίηση.


3, χρόνος θέρμανσης: όσο μεγαλύτερος είναι ο χρόνος, τόσο πιο παχύ είναι το στρώμα απανθρακοποίησης.


4. Χημική σύνθεση: είναι εγγενής παράγοντας. Όσο υψηλότερη είναι η περιεκτικότητα σε άνθρακα στον χάλυβα, τόσο μεγαλύτερη είναι η τάση απανθρακοποίησης. Στοιχεία όπως τα W, A1 και Co μπορούν να αυξήσουν την απανθρακοποίηση, ενώ το Cr και το Mn μπορούν να αποτρέψουν την απανθρακοποίηση. Τα Si, Ni και V δεν έχουν καμία επίδραση στην απανθρακοποίηση του χάλυβα.

Ο ανεπαρκής έλεγχος της απανθρακοποίησης στην παραγωγή σφυρηλάτησης μπορεί να μειώσει την επιφανειακή αντοχή των σφυρηλατήσεων, την αντοχή στη φθορά, την αντοχή σε κόπωση και την ελατότητα και το ράγισμα σφυρηλάτησης μπορεί να συμβεί κατά τη θερμική επεξεργασία.