Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της δομής των σφυρηλατητών από φερριτικό ανοξείδωτο χάλυβα;

Τα σφυρήλατα από φερριτικό ανοξείδωτο χάλυβα περιέχουν 16%~30% χρώμιο και ίχνος άνθρακα και η δομή της μήτρας είναι φερριτική. Για παράδειγμα, Cr17 και Cr25Ti.


Το πρώτο σημείο είναι ότι η μικροδομή αυτού του τύπου χάλυβα είναι ένας ενιαίος φερρίτης είτε σε υψηλή θερμοκρασία είτε σε θερμοκρασία δωματίου και δεν υφίσταται δομική μετατροπή, δηλαδή είναι αδύνατη η χρήση θερμικής επεξεργασίας για τη βελτίωση του κόκκου και τη βελτίωση των μηχανικών ιδιοτήτων του αυτού του τύπου χάλυβα.

Δεύτερο σημείο: η θερμοκρασία ανακρυστάλλωσης του φερριτικού χάλυβα είναι χαμηλότερη και ταχύτερη από αυτή του ωστενιτικού χάλυβα, και ο κόκκος είναι πιο τραχύς. Σε περίπου 600 όταν ο κόκκος άρχισε να αναπτύσσεται, όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία, τόσο πιο βίαιη είναι η ανάπτυξη των κόκκων, προάγουν την πλαστικότητα του χάλυβα και τη σκληρότητα για μείωση, η αντίσταση στη διάβρωση μειώνεται επίσης.

Τρίτο σημείο: τα σφυρήλατα από ανοξείδωτο χάλυβα φερρίτη υπό κανονικές συνθήκες η αντίσταση στη διάβρωση είναι καλύτερη, αλλά η απόδοση της διαδικασίας είναι κακή και δεν πρέπει να είναι σε ψυχρή παραμόρφωση.

Τα χαρακτηριστικά της διαδικασίας σφυρηλάτησης του φερριτικού ανοξείδωτου χάλυβα είναι τα εξής.

1. Για την αποφυγή χονδρόκοκκου, η θερμοκρασία θέρμανσης αυτού του είδους χάλυβα δεν πρέπει να είναι πολύ υψηλή και ο χρόνος διατήρησης δεν πρέπει να είναι μεγάλος. Γενικά, η αρχική θερμοκρασία σφυρηλάτησης είναι 1040~1120â. Προκειμένου να συντομευτεί ο χρόνος παραμονής του billet σε υψηλή θερμοκρασία, θα πρέπει να θερμανθεί αργά στους 760 ° C και στη συνέχεια να θερμανθεί γρήγορα στην αρχική θερμοκρασία σφυρηλάτησης.

2, σφυρηλάτηση φερρίτη από ανοξείδωτο χάλυβα σφυρηλάτηση σιτηρών όριο εύθραυστη φάση περισσότερο από ένα ορισμένο ποσό, θα μειώσει την απόδοση διάβρωσης, ερπυσμού απόδοση και σκληρότητα κρούσης. Επομένως, επιλέγεται γενικά το 1150~1180â. Το πλινθίο είναι λιγότερο ευαίσθητο στην υπερθέρμανση από το μπιγιέτα, επομένως η θερμοκρασία θέρμανσης μπορεί να είναι ελαφρώς υψηλότερη και ο χρόνος θέρμανσης μπορεί να είναι ελαφρώς μεγαλύτερος για να διευκολυνθεί η διείσδυση καρβιδίου στον κόκκο. Η τελική θερμότητα πρέπει να θερμαίνεται σε χαμηλότερη θερμοκρασία για να αποφευχθεί η ανάπτυξη κόκκων.

3. Η κακή θερμική αγωγιμότητα στην περιοχή χαμηλής θερμοκρασίας απαιτεί αργή θέρμανση και θα πρέπει να θερμαίνεται γρήγορα όταν φτάσει στην περιοχή υψηλής θερμοκρασίας.

4. Η τελική θερμοκρασία σφυρηλάτησης δεν πρέπει να είναι πολύ χαμηλή. Όταν η αντίσταση παραμόρφωσης είναι πολύ χαμηλή, η αντίσταση παραμόρφωσης αυξάνεται γρήγορα. Ταυτόχρονα, η φάση α κατακρημνίζεται συχνά μεταξύ 700 και 900 λόγω αργής ψύξης. Ως εκ τούτου, η τελική θερμοκρασία σφυρηλάτησης είναι συνήθως 850~900â.